Caligula's Horse to progresywno-metalowa grupa powoli przebijająca się do australijskiej czołówki w tym rodzaju cięższego grania. Od czasu wypuszczenia debiutanckiego Moments from Ephemeral City dała się poznać szerszej publiczności występując z takimi sławami jak Opeth, Pain of Salvation, Mastodon czy też The Dillinger Escape Plan. 15 września światło dzienne ujrzał czwarty już album w dorobku formacji. In Contact przynosi ze sobą dziesięć zróżnicowanych kompozycji przepełnionych wybuchową mieszanką djentowych łamańców równoważonych przestrzennością, morzem wpadających w ucho melodii, a także balladowymi fragmentami z folk-rockowym posmakiem.
Kilkukrotne przesłuchanie płyty daje nam wyczuć, że Australijczycy duży nacisk kładą na zbilansowanie elementów, z których składa się ich twórczość. Widać to szczególnie po układzie utworów. Płytę rozpoczyna energetyczna kompozycja Dream the Dead, pełna rytmicznego szaleństwa oraz rozpędzonych progresywnych solówek. Wraz z kolejnymi nagraniami środek ciężkości przesuwa się na inny plan, czego kulminację odnajdziemy w bardzo udanym, spokojnym Capulet, okraszonym spokojnymi partiami gitary akustycznej, nieśpiesznymi klawiszowymi plamami i delikatnym głosem wokalisty Jima Greya. Rozpędzona progresywna machina pracuje na pełnych obrotach w dwóch ostatnich utworach – świetnym The Cannon's Mouth i prawdziwym kolosie, czyli piętnastominutowym Graves, zaskakującym pod koniec saksofonowym zwieńczeniem. Dzięki dużemu zróżnicowaniu płyta może spodobać się zarówno zwolennikom technicznych zakrętasów jak i sympatykom wpadających w ucho melodii.
Brytyjski Paradise Lost to bezsprzecznie legenda klimatycznego metalu. Trudno wyobrazić sobie metalową mapę lat dziewięćdziesiątych bez wskazującego kierunek licznym naśladowcom zespołu z Halifax. Synth-popowy okres formacja ma już dawno za sobą, a ostatnia dekada przyniosła kilka potężnie brzmiących albumów. Powrót do grania w stylu najpopularniejszych płyt Icon oraz Draconian Times najwyraźniej Nickowi Holmesowi i Gregowi Mackintoshowi nie wystarczył. Poprzednia płyta The Plaque Within po raz pierwszy od wielu lat znowu zawierała growle. Znalazła się tam również kompozycja będącą kluczem do najnowszego dziecka Anglików zatytułowana Beneath Broken Earth. Granie tego potężnego walca dało muzykom tyle posępnej radości, że postanowili nagrać longplay w całości oparty na powolnych, doom/deathowych tempach.
Norwegia z przełomu tysiącleci była ciekawym miejscem jeśli chodzi o muzykę. Popioły spalonych świątyń już dawno ostygły, a twórcy związani ze sceną black metalową zabrali się za ambitniejsze i diametralnie różne dźwięki. Na czele tego ruchu stał Ulver – grupa przeszła długą drogę od leśnego blacku zapatrzonego w skandynawską mitologię po elektroniczne granie inspirowane Coil i The Future Sound of London. Zespół poszukiwał, a płyty Themes From William's Blake The Marriage of Heaven Hell i Perdition City możemy bez wahania nazwać wybitnymi. Nordyckie wilki ("ulver" to norweskie określenie na te zwierzęta) były na fali wznoszącej kiedy poszukiwały własnego brzmienia. W pewnym momencie ich styl okrzepł… i z muzyką grupy stało się coś złego. Nie piszę, że płyty Wars of the Roses lub ATGCLVLSSCAP (konia z rzędem temu, kto potrafi zapamiętać ten tytuł) były złe i nadawały się wyłącznie do archiwizacji w muzycznym śmietniku. Grupa po prostu weszła na wyższe stadium nijakości. Podobnie jak wielu fanów wątpiłem, że zespół Garma nagra jeszcze ponadprzeciętny materiał. Myliłem się, bo oto w kwietniu do naszych głośników zawitał The Assassination of Julius Caesar.
Płyty Mastodon mają taką dziwną prawidłowość, że wymagają wielokrotnych odsłuchów aby dźwięki stały się w świadomości słuchacza czymś więcej, niż tylko zestawem przyjemnych rockowo-metalowych piosenek. Każdy kolejny obrót krążka w naszym odtwarzaczu dobitnie pokazuje, że możemy do tych nagrań nie tylko beztrosko poruszać kończyną dolną, ale dać się tej zabawie porwać na całego i odnaleźć w niej ukryte znaczenia. Zasada ta ma zastosowanie również przy najnowszym dziele zespołu o wdzięcznym tytule Emperor of Sand.